Numune Hazırlama Ve Metalurjik Muayene Yöntemleri 

Numune Hazırlama Ve Metalurjik Muayene Yöntemleri 

Metalografi, bilindiği üzere metallerin içyapısını inceleyen bilim dalıdır. Metalografi, metallerin içyapısını inceleyerek, özelliklerini belirlemeye, geçmişlerini ortaya çıkarmaya ve gelecekte hangi süreçlerin uygulanabileceğini (üretim kontrolü) ortaya çıkarmaya çalışır. Bu çerçevede, metalografi milimetreden mikrometre altı boyut aralığında çalışır. Bu etkinlikler malzeme bilimi, fizik, kimya, mekanik, termodinamik, faz diyagramları ve enerji gibi birçok alanla ilgilidir. Metalografi bu nedenle disiplinler arası bir konu olarak kabul edilir.

Bir malzemenin mikro yapısı, malzemeyi oluşturan bileşenlerin dizilişi, geometrik oluşumunun kimyasal ve yapısal özellikleri ile tanımlanır ve malzemeyi oluşturan fazları ve içerdiği kusurları içerir. Bir malzemenin mikro yapısı, özelliklerini büyük ölçüde etkiler. Malzemelerin tüm potansiyelini açığa çıkarmak, yalnızca bir malzemenin mikro yapısının oluşumuna katkıda bulunan faktörlerin anlaşılmasını değil, aynı zamanda mikro yapı ile özellikler arasında var olan niteliksel ve niceliksel ilişkilerin anlaşılmasını gerektirir.

Metalurjik Muayene Yöntemleri Nedir

Metalografik incelemenin temeli ve başarısı, uygun numune toplamaya bağlıdır. Bir numunenin herhangi bir değere sahip olması için, her bakımdan başlangıç malzemesini temsil etmesi gerekir. Temel kriter, örneklemin araştırma amaçlarına uygun olmasıdır. Ayrıca, incelemenin türüne göre altlığın kenar ve orta, ince ve kalın, hasarlı ve sağlam bölgelerinden ayrı numuneler alınmalıdır.

Gövdeden numune kesilirken bu işlem sırasında içyapının değişmemesine dikkat edilmelidir. Numunenin içyapısı ısınma veya aşırı deformasyon nedeniyle değişebilir. Burada esas olan başlangıç maddesinin iç yapısını mikroskop altında görmektir. Örnekleme yapılırken testin amacı önemlidir. Metalografik inceleme genellikle aşağıdaki amaçlar için yapılır: Kesitler, yapılan ankete bağlı olarak genişlik veya uzunlukta alınır. Kesme sırasında numuneyi aşırı ısıtan termal kesme yöntemlerinden kaçınılmalıdır. Temel olarak, numune alırken plastiğin çok az deformasyonuna neden olan ve az ısı üreten bir kesme yöntemi seçmek gerekir.

Gerekirse, nispeten büyük parçaları kesmeli ve parçaları ısıtılmamış kısımdan çıkarmak için başka bir yöntem kullanmalısınız. El testereleri, torna tezgâhları, motorlu testereler vb. ile kesim yapılabilir. Ancak ideal kesme işlemi su soğutmalı dönen bir disk üzerinde gerçekleştirilir. Bunlara metalografik kesme taşları denir. Numuneler taşınamayacak kadar küçük veya düz bir zemin üzerinde duramayacak kadar karmaşıksa, bu numuneler plastik içine konularak test edilir. Isıl şekillendirme için özel kalıplama ekipmanı kullanır. Numuneyi yaklaşık 150 °C’ye ısıtırken aynı anda 30 MPa’ya kadar basınç uygulayın. Soğuk şekillendirme oda sıcaklığında gerçekleşir.

Metalurjik Muayene Yöntemleri Nasıl Uygulanır?

Bu yöntemler sırasında basınç veya sıcaklık uygulanmaz. Bununla birlikte, kürleme sırasında ekzotermik bir reaksiyon nedeniyle sıcaklık yükselebilir. Soğuk şekillendirme, 2 kısım veya 1 kısım ve 1 toz karışımı kullanır. Biri reçine (polimer esaslı), diğeri ise sertleştiricidir. Reçine ve sertleştirici uygun oranlarda karıştırılmalıdır. Aksi halde kalıp sertleşmez. Test nesnesinden kesilen numunenin yüzeyi çok pürüzlü ve ayrıca yüzeyde bozulmuş bir tabaka var. Numunenin yüzeyi mikroskop altında incelenebilmesi için çok düzgün olmalıdır. Orijinal içyapıyı ortaya çıkarmak için yüzey değiştirme tabakası kaldırılmalıdır. Önce cilalandı, sonra cilalandı. Aşındırıcılar, sert, aşındırıcı SiC veya Al2O3 parçacıklarının suya dayanıklı kâğıt veya kumaşa yapıştırılmasıyla yapılır.

Aşındırıcılar, bu aşındırıcı parçacıkların boyutlarına göre numaralandırılır. Bu sayılar, aşındırıcının elendiği elek ağlarının sayısını ve 1 inç uzunluğundaki deliklerin sayısını gösterir. Bu nedenle, sayı ne kadar büyük olursa, tozun boyutu o kadar küçük ve zımpara kâğıdı o kadar ince olur. Zımparalama sırasında, zımpara kâğıdının üzerinden su geçerek numunenin ısınmasını önler. Parlatma işlemi mekanik parlatma, elektrolitik parlatma, kimyasal parlatma veya otomatik parlatma ile gerçekleştirilir. Mekanik polisaj işleminde 150 -600 rpm’de dönen diskler kullanılır. Diskler plastikten yapılmıştır ve cila seviyesine bağlı olarak diskler kanvas, sert yünlü kumaş, poplin, kadife, naylon vb. ile kaplanmıştır.

Metalurjik Muayene Yöntemleri Parlatma İşlemi

Parlatma işlemi de iki aşamaya ayrılır: kaba parlatma ve son parlatma. Kaba zımparalama sırasında tüy bırakmayan bir bez veya benzeri kullanın. B. Çadır kumaşı kullanın. Bitirme aşamasında kısa tüylü bir kumaş veya kadife kullanılır. Kaba parlatma için tane boyutu 15 – -1 m’dir. Hassas parlatma için 0,25 -0,05 µm. Aşındırıcı toz disk üzerine dökülür. Aşındırıcı olarak alüminyum oksit Al2O3, Cr2O3, MgO, Fe2O3, elmas tozu gibi aşındırıcılar kullanılmaktadır.

Elmas tozları macunlarda, spreylerde, süspansiyonlarda ve diğer süspansiyonlarda damıtma yoluyla kullanılır. Bez kaplı bir disk üzerine elmas tozu sürtüldükten veya püskürtüldükten sonra özel bir yağlayıcı ile kullanılır. Elmas tozları, parlatılması zor olan çok sert ve çok yumuşak numunelerin parlatılması için uygundur. Numuneyi disk üzerinde ters dönüş yönünde hareket ettirin, ara sıra kendi etrafında çeyrek tur sağa veya sola döndürün. Parlatmanın yeterli olup olmadığını belirlemek için numunenin yüzeyini çıplak gözle veya 100x büyütmede mikroskopla inceleyin. Gözle bakıldığında ayna gibi, mikroskop altında bakıldığında çiziksiz olmalıdır. Firmamızdan hizmetler alabilirsiniz.

Bizi Instagram dan takip edebilirsiniz: insize

Önceki Makalemiz: Komparatör ve Salgı Saatlerinin Kullanım Alanları Nelerdir?